|
( 1463)مدت بسیار می‌کرد این دعا |
|
روز تا شب شب همه شب تاضحی |
|
( 1464)خلق می‌خندید بر گفتار او |
|
بر طمع خامی و بر بیگار او |
|
( 1465)که چه می‌گوید عجب این سست‌ریش |
|
یا کسی داد است بنگ بی‌هشیش |
|
( 1466)راه روزی کسب و رنج است و تعب |
|
هر کسی را پیشه‌ای داد و طلب |
|
( 1467)اطلبوا الارزاق فی اسبابها |
|
ادخلو الاوطان من ابوابها |
ضُحَى: چاشتگاه، روز، برآمدن آفتاب
بیگار:یعنی تلاش بىهوده کارى، کار بىفایده، و در‌این‌جا نظر به امید بیهوده اوست که مطابق قسمت‌های بعدی قصه، چندان هم بیهوده نیست.
گفت عیسى یا رب این اسرار چیست میل این ابله در این بیگار چیست
149 / د /2
سُست ریش: احمق، نادان.
سخت در ماند امیرِ سست ریش چون نه پس بیند نه پیش از احمقیش
1059 / د /1
بَنگ: گردى که از برگ شاهدانه به دست آورند و با خوردن یا دود کردن آن در قلیان و چپق حالتى شبیه به سکر دست دهد.
بنگ بی‌هُشی: یعنی مخدری که عقل را از کار بیندازد.
اُطلُبُوا الأَرزاق...: بجویید روزى را در سببهاى آن. چنان که در حدیث است: اطلبوا الرزق فى خبایا الارض: روزى را در نهان جاهاى زمین بجویید.»[1]
اُدخُلُوا الأوطانَ...: از درهاى اقامتگاهها به اقامتگاهها در آیید. گرفته از قرآن کریم است:
وَ أْتُوا اَلْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها: از درهاى خانهها به خانهها در شوید، اشاره به آیه واقعه در سوره بقره «وَ أْتُوا اَلْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اِتَّقُوا اَللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ » یعنى از در خانهها به آن وارد شوید و از خدا بترسید تا شاید رستگار شوید.[2]
وَ ادخُلُوا الأبیاتَ مِن أبوابِها وَ اطلُبُوا الأغراضَ فى أسبابها
1628/ د / 1
( 1463) همیشه از سر شب تا سحر و از صبح تا عصر همین دعا را مىکرد. ( 1464) مردم همه بگفتار او خندیده و از خام طمعى و عقیده او تعجب مىکردند. ( 1465) که این احمق چه مىگوید؟ آیا بنگ خورده یا حشیش کشیده؟. ( 1466) راه روزى پیدا کردن کسب هست و رنج و زحمت اینکه مىگوید بطور نادر هم نشده و اگر هم شده مایه تعجب بوده. ( 1467) و گفتهاند که روزى را از وسایل و اسباب آن بدست آورید و بخانهها از در آن وارد شوید.
|
محمدرضا افضلی تحصیل کرده درحوزه معارف، پژوهشگر ونویسنده کتاب معارف مثنوی، سروش آسمانی در4جلد(شرح موضوعی مثنوی)، درمحضر مولانادر6جلد(شرح کامل مثنوی معنوی)، شرح لبّ اللباب مثنوی در2جلد،دانشنامه عزالی در4جلد .... |
